İndir Fdd Ygs Tarih El Kitabı - Halit Derya ePUB

Piano di Trappeto PA, İtalya

Ah, Eco. 500 sayfa kırma ve kırma ve çoğu "önemsiz bilim" olarak düşündüğümüz şey. Ve yine de, bu hala ilginç bir şekilde yapılmış bir roman. Bu roman, suyun yüzeyidir - içine bakarsınız ve her şeyi açıkça, böyle derinlikte ve birbirleriyle böyle bir ilişki içinde görürsünüz. Bir kayanın üstünden veya bir miktar mercanın üzerinden yüzerek bir balık vardır. Ona dokunmak, kapmak için elinize uzanıyor ve gördüğünüz derinliğin bir yanılsama olduğunu görüyorsunuz: balık kolayca avucunuzdan kayıyor, çünkü eliniz hiçbir yere yakın değildi. Pek sayılmaz. Onun yerine elin mercanın içine çarptı, ki bu kadar yakın olacağını düşünmüyordun. Tekrar denersiniz, ancak o zaman suyun şeyleri görme şeklinizi etkilediğini fark edersiniz ve beyninizin size söylediği şeyle içlerinde gördüğünüzü haklı çıkaramazsınız. Ve böylece Roberto della Griva'nın hikayesi var. Eco'nun Robinson Crusoe'yu aldığını okuduğunu düşünüyorsun, ama işte yanlışsın-- Roberto hiçbir şey inşa etmiyor, hiçbir şey icat etmiyor. Hiçbir şey sipariş etmiyor. Kullanması gereken her şey orada ve onu kullanıyor. Asla kaçmaz. Veya belki de "William Wilson" dur. Ancak Roberto'nun iki katı var olmaz, sayfa daha kurgusal hale gelir ve beklenen düello asla gerçekleşmez. Ne? Düello yok mu? Ne de tam olarak Crichton ve benzerleri tarafından popüler hale getirilen "bilim" kurgularının türü değil: buradaki bütün "gerçekler", onları tedavi ettiği için zaten Eco tarafından dolaysız olarak hapsedildi - Eco, günümüzün farkına varacak kadar parlak. bilim yarının uzaklığıdır. Bu bir fars olarak bilimdir - bir macera olarak, elbette, ama aynı zamanda ve daha da önemlisi bir fars olarak. Eco'nun oynayacak karakterleri (ya da gerçekten, A karakteri, Roberto) olduğunu ve bunun yerine bize sonsuz doğal bilimi, felsefeyi geçersiz kılan ve fikirlerin tuhaf tarihlerini verdiğini bile unutmuş gibi göründüğü pek çok an var. Fakat Önümüzdeki Günün Adası Eco, bir dizi fikirle oynuyor (belki de tam olarak derinlemesine değil, bu yüzden bu sadece 4 yıldız alıyordu-- daha kısa ve daha sıkıştırılmış olabilirdi, işler biraz olabilirdi) daha fazla anlamıyla doluyken, hala romanın yorucu ve yorucu hissini koruyarak) ve onları tek bir aşırı kemirici hikaye değil, hepsi açıkça görmekte olduğumuz kurguyu koruyarak kusurlu ve eksik görülen birçoğu yaratmalarını sağlamak. Belki de kitabın ortasında, size çarptığında, Eco'nun anlatıcı-kahraman ilişkisi nedeniyle, ayın hapsolmuş bir adamın hikayesini rahatça okuyabiliyor ve sanki bir gemide mahsurmuş gibi yazabiliyoruz. veya serbest bırakılma umuduyla hapsedilmiş bir adam veya bir mezarda ölü kalan bir adam veya birçok erkeğin tecriti ile kapana kısılmış bir adam. Çünkü Eco, bizi her şeyin metafor olduğu ve her şeyin her şeyle ilgili olduğu konusunda başarılı bir şekilde ikna ettiğinden, sadece nasıl olduğu görülmeye devam ediyor. Bu yüzden, bu kitap Roberto'nun çıkışıyla bir parça ortaya çıkacak kadar bir sonuca varmadığında, bir ipin gevşek uçlarıymış gibi toparlanmamızın istenmediğini, ama sanki toparlandığımızı fark ediyoruz onlar bir şekilde Lego setiydi, asla takip edilmemesi gereken “talimatlarını” kaçırdılar. Bütün parçalar birbirine uyuyor, hepsi birbirine kenetlenmiş parçalara sahip ve son montaj olanakları sadece toplam parça sayısı ve her bir parçanın şekli ile sınırlı. Eco şekillendirmeyi yapıp kalıpları yarattı, her kalıptan kaç parça üreteceğine karar verdi ve sonra hepsini kutuya koydu. Belki talimatları bile eklemiş, ancak onları kullanmayı reddettiğinizde sadece eğleneceksiniz. Eco zaten seni gerçekten istemiyor.

-2019-08-14 17:34-