İndir Levent: Dinamit Bükücü - Mustafa Orakçı ePUB

Texas

Eğer Neutral Milk Hotel ve / veya Rock Plaza Central grubunun hayranıysanız, şarkıların bir kısmının muhteşem bir kakao dağınıklığı haline gelme şeklini biliyorsunuzdur (The Beatles şarkısına benzer “Hayatta Bir Gün” “). Enstrümantasyonun kaotik bir işitsel karışımı gibi görünen şey bir şekilde işe yarıyor; kulağa hoş geliyor. Salman Rushdie'nin Öfkesini başlattığımda, aynı şekilde, karakterlerin, ayarların ve olayların karışık kargaşası kaosunun basitçe anlaşılabilir değil, güzel ve kusurlarına rağmen güzel olmayan bir hikayeye dönüşeceğini ummuştum. . Maalesef daha yanlış olamazdım. Rushdie’nin, hepimizin kendi kahramanı olan Mesih Solanka’ya dayandığı, daha önce İngiltere’de yaşadığı, ancak aniden bir oyma bıçağıyla karısını ve çocuklarının üzerinde durduğunu gördüğü zaman Büyük Elma’ya taşınan sözde tüyler hakkındaki tefsirleri. İngiltere'de, özellikle ünlü filozoflarla röportaj yapan küçük bir kız kuklası olan “Küçük Beyin” adında bir bebek yapmakla meşhur oldu. Gösteri büyük bir başarı kazandı, Solanka ticari üreticilere satış yapıyor ve bu sonuçta “öfkesine” yol açıyor. Oh, içtiğinden bahsettim mi? Çok? Bir öyküyü canlandıracak en sevilen adam değil; kahramanlarının hoş karşılanmaları gerekmiyor (Tolstoy veya Dostoyevski'ye, cehennem, Doğu Avrupalı bir yazar tarafından neredeyse her şeye bakın) değil, ama merak uyandırmak zorundalar ve ne yazık ki Solanka'nın değil. Gerçekten, bu kitaptaki her karakter basitçe bir karton kesmedir: Cansız ve ilginç olmayan. Ve sonra Solanka ile hiçbir zaman tam anlamıyla gerçekleşmeyen ya da ilgili olmayan pek çok alt arsa (örneğin, NYC kadın cinayetleri) var, bu yüzden hikayede ne yaptıklarını sorguluyorum. Bunun hicivli olması gerektiğini, Rushdie'nin entelektüel ve zenginlik arasında çağdaş Amerikan yaşamında eğlenmeyi düşündüğünü anladım. Ayrıca antik Yunan ve Roma mitolojisindeki tüylüler (kadın adalet ve intikam ruhları) anlayışımızla oynadığını da anlıyorum. “Hayat öfkedir. Öfke - cinsel, ödipal, politik, büyülü, acımasız - bizi en ince yüksekliklere ve en kaba derinliklere götürür. Bu biziz, gizlemek için kendimizi medenileştiriyoruz - içimizdeki dehşet verici insan hayvanı, yüceltilmiş, aşkın, kendine zarar veren, çözümsüz yaratılış efendisi. Birbirimizi sevinç doruklarına yükseltiriz. Birbirimizi uzuvları kanlı uzuvdan yırtıyoruz ”diyor Solanka. Bununla birlikte, iyi hiciv konusu hakkında belli başlı gerçekleri açığa çıkarmalıydı ve Rushdie'nin bunu başarabildiğini sanmıyorum. Karakterleri için bize hissettirmiyor (aslında, tüm hikaye beni biraz şaşkınlık olarak görüyor) ve bizi neyle alay ettiğini araştırmak istemiyor. Beni bir Rushdie nefreti olarak gösterme; Geceyarısı Çocuklarını sevdim! Ancak bu kesinlikle New York için Geceyarısı Çocuklarının Bombay için yaptıklarını yapmaz. Bu farklı bir Rushdie; Bu Rushdie, bazı eleştirmenlerin çalışmalarına ilişkin görüşlerini, başkalarının başaramayacağı şeyleri stil ve dille yaptığı için övgüde bulunan eleştirmenleri benimsemiştir ve bunun arsa ve karakter gelişimi konusundaki biraz gevşek tutuşunu telafi ettiğini söylemiştir. Neredeyse bu incelemeleri, okuyucular sadece bizimle dalga geçtiğini fark etmeden ne kadar ileri gidebileceğini görmek için kişisel bir meydan okuma olarak görüyor gibiydi. Ve sonuç berbat.

-2019-08-06 19:21-